Dit bericht is ingediend onder:

HOOPPAGINA HOOGTEKENINGEN,
Interviews en kolommen

Onderdeel van het gedeelde universum van KC.

Door KC Carlson

Spidey ontmoet Daredevil op de cover van Daredevil #16.

Een van de vroegste superheld stripboeken die ik las bevatte een scène waarin Spider-Man een web-swinging van een cavernous NYC Street was, alleen om een ​​andere Marvel-held (Daredevil?) Te tegenkomen, die de andere kant op slingerde. (Ik ben wankel over de details omdat het een lange tijd is geweest omdat ik naar dat verhaal heb gekeken, en ik kan het momenteel niet onderzoeken omdat mijn strips na mijn recente verhuizing nog steeds in volledige wanorde zijn.) Hoe dan ook, dacht ik Die willekeurige ontmoeting was best cool. Vooral omdat het de eerste keer was dat dit was gebeurd (althans voor mij). Vandaag beschouwen we dergelijke dingen als vanzelfsprekend.

Wauw. Hoe gemakkelijk werden we vermaakt toen we jong waren.

Gedeeld universum

Wat ik zag was een van de zeer vroege Marvel -voorbeelden van wat een gedeeld universum wordt genoemd. Dat is een fictief universum waaraan veel meer dan één ontwikkelaar verhalen bijdraagt, het bouwen van (wat men hoopt is) een consistente groep verhalen die personages, instellingen, uitbreidbare plotideeën en andere vertelelementen delen. Zowel het Marvel Universe als wat bekend stond als het DC Multiverse (momenteel “The New 52”) zijn primaire voorbeelden van het gedeelde universumconcept in strips.

Alle winnaars Comics #19 waren de eerste verschijning van de All-Winners Squad.

Natuurlijk was mijn vroege (en waarschijnlijk verkeerd onthouden) voorbeeld dat hierboven werd besproken niet de eerste steek van Marvel in een gedeeld universum. Dat was terug in de jaren 1940, toen Marvel’s (toen tijdige strips) vroege helden elkaar ontmoetten en vochten (Namor vs. Human Torch) of samengebonden (de All-Winners Squad, Marvel’s eerste superteam).

All-Star Comics #3

Dat was niet eens het eerste exemplaar van een gedeeld universum in stripboeken. De eer gaat naar de eerste verschijning van de Justice Society of America in All-Star Comics #3 (Winter 1940-1941), het eerste stripboek waar voorheen solo-superheld-personages samenwerken om een ​​officiële organisatie van Crimebusters te vormen. Schrijver Gardner Fox wist mogelijk niet dat hij het concept introduceerde in stripboeken; Voor hem was het waarschijnlijk gewoon een geweldig idee. Als een held goed is, dan zou veel meer beter zijn! Verbeterde verkoop zou dit juiste laten zien, dus veel stripuitgevers zouden nog tientallen jaren dol zijn op superteams en team-ups.

Ondanks dat DC het idee voor het eerst kwam, waren ze niet altijd erg goed in het omgaan. Tijdens een groot deel van zijn vroege geschiedenis opereerde DC onder een systeem van redactionele ‘leengoederen’ – met elke groep boeken onder leiding van een redacteur die niet verplicht was wat er in andere boeken aan de hand was in andere boeken. Dat resulteert in talloze inconsistenties door de jaren heen. Tegen het midden van de jaren zestig, toen Marvel Under Stan Lee, Jack Kirby, Steve Ditko en anderen bouwden wat we nu kennen als het Marvel Universe Brick-by-Brick, had DC meerdere versies van Atlantis, Mars, en schijnbaar verwonderlijk vrouwen in hun universum. In feite leken verschillende personages in Justice League of America compleet anders in hun eigen kenmerken, onder verschillende editors, dan onder Julius Schwartz in JLA. (Of ze verschenen niet vaak, zoals Superman en Batman.)

Het consistente (nou ja … meestal. Stan was opmerkelijk vergeetachtig.) Marvel Universe werd meestal gezien als een van de belangrijkste elementen in het vroege succes van Marvel.

Continuïteit en tijdlijn

Anders dan het gedeelde universum, was wat ook de lezers won tijdens het zilveren tijdperk de oprichting van zowel continuïteit als tijdlijn. Beide termen zijn vaak uitwisselbaar in stripboeken, maar onder de oorspronkelijke definitie (zoals het van toepassing is op film en soortgelijke media) gaat continuïteit over de consistentie van verhalen, personages, objecten (in strips, meestal kostuums, krachten, wapens, wapens of voertuigen ) en plaatsen of instellingen. Hebben de personages dezelfde persoonlijkheden van probleem tot probleem? (Soms moeilijk te identificeren in het zilveren tijdperk, terwijl sommige personages niet veel van een afzonderlijke persoonlijkheid hadden.) Tijdlijn behandelt veel meer met de chronologie (of volgorde) van verhalen, evenals het identificeren (of “ret-huls” Omvatten) wat bekend staat als “canon”.

CANON

Een ander soort kanon dan Batman #273.

Canon is een plakkerig wicket, omdat het talloze definities heeft (allemaal voortkomend uit een soort van “belangrijkste” concept), hoewel de primaire voor strips zich in de lijnen van materiaal bevindt dat door de fanbase als “echt” wordt beschouwd. Dat is moeilijk, want stripboekfans kunnen het meestal nergens over eens zijn, en canon kan worden geïdentificeerd door een enkele persoon die een nieuw verhaal schrijft dat eerdere verhalen of situaties verandert of elimineert. Af en toe nemen deze nieuwe verhalen verhalen die oorspronkelijk werden beschouwd als niet-canon en vertellen ze opnieuw om ze inclusief te maken. (Grant Morrison’s Silver Age Batman -concept herschrijvingen zijn een goed voorbeeld.) Veel vaker veranderen verhalen (of bespreken ze weg) iets in PAST -stripverhalen die (naar hun mening) niet langer zinvol zijn, hopelijk om het nieuwe resultaat beter te maken.

Mopee van Flash #167

Dit werkt niet altijd. Het klassieke voorbeeld is de kwee -versie van de oorsprong van de Barry Allen Flash, waarbij een magische IMP werd ingevoegd als verantwoordelijk voor de oorsprong van de Flash. Hij werd snel en handig vergeten (behalve door Keith Giffen). In het moderne tijdperk is het beste voorbeeld van de pogingen van Joe Quesada om de relatie en het huwelijk van Peter Parker en Mary Jane Watson te herschrijven, die je met tegenzin hebt geaccepteerd, of je stopte met het lezen van Fantastic Spider-Man. Of, net als ik, ben je gewoon verder gegaan en negeer je de stukjes die je niet leuk vond.

Deze Spider-Man-verhalen zijn Marvel’s vele populaire recente pogingen om hun eerdere chronologie te veranderen. In het verleden wijdden schrijvers als Roy Thomas en Steve Englehart een groot deel van hun carrière aan het repareren van Marvel -continuïteit in de late jaren 60/vroege jaren 70. Veel recenter deed Kurt Busiek een paar zeer plezierige “fix-ups” van Avengers en Iron Man Canon in de moderne tijd.

Tegenwoordig gaat Marvel veel meer over evolutie dan over de revolutie bij het omgaan met hun continuïteit. Tal van hun grote ‘evenement’ -verhalen gaan over grote veranderingen in het Marvel -universum, maar ze gaan meestal door met een nieuwe status -quo in plaats van het verleden te herschrijven.

Canon vestigen door eliminatie

Crisis op onbeperkte aardes #1

DC daarentegen wijdt tal van hun evenementverhalen aan het omgaan met continuïteit en canon -problemen, beginnend met hun eerste grote. Crisis op onbeperkte aardes probeerde hun belangrijkste problemen aan te pakken – meerdere versies van grote personages, waaronder schurken en plaatsen, met niet alleen meerdere aardes, maar ook meerdere atlantises. Die crisis had enorm kunnen zijn. Makers suggereerden volledige herstarts voor veel van de hoofdpersonen, maar DC-management was bang voor de prospects, traag om zich te plegen en niet voorbereid op een volledige herlancering op dat moment. Superman werd opnieuw opgestart (hoewel niet helemaal), Wonder Woman werd maanden later opnieuw gestart en Batman kreeg een lamme “zachte” reboot waardoor veel lezers in de war brachten. (Dus ze hebben in plaats daarvan Robin vermoord.) Andere DC -personages kregen ook reboots – met name Flash, omdat Barry Allen stierf in crisis op onbeperkte aardes – en Hawkman (die niet zo goed lukte, dus DC bleef het proberen).

Nul uur

DC is in de loop der jaren voortdurend aan hun tijdlijn en continuïteit gekanteld. (Ik pleit schuldig aan mijn werk aan projecten als Zero Hour en het beruchte legioen van superhelden opnieuw opstarten.) Terwijl ik bij DC ontdekte dat bepaalde individuen (inclusief ikzelf) af en toe zouden bezwijken voor de gemakkelijke methode van “Oh, laten we gewoon blazen Het gaat allemaal op en begint helemaal opnieuw ”alleen om terug te worden gebracht (meestal geslagen) naar de realiteit. Denk aan mijn verbazing toen ze dat eigenlijk ongeveer een jaar geleden deden. Helaas voelde ik me in plaats van me er enthousiast over te voelen, een beetje achtergelaten (net als andere oudere lezers).

“Strips die ertoe doen”

Er is een vaag concept in de huidige fandom om alleen “strips die ertoe doen” te willen kopen. Als een manier om uitgever te ontkennen, probeert hun populaire franchises uit te breiden om veel meer geld uit klantenzakken te krijgen, willen fans identificeren wat canon persoonlijk is in plaats van uitgevers te laten dicteren welke strips belangrijk zijn.

Het is duidelijk dat voor uitgevers alles wat ze in hun universum bevinden, Canon is. Bij DC is dit flagrant: er zijn 52 Canon -boeken elke maand gepubliceerd. Als je het DC -universum wilt lezen, lees je elke maand 52 strips.

Voor veel lezers is dit financieel onmogelijk, dus moeten ze beginnen met het maken van hun eigen richtlijnen om erachter te komen welke boeken essentieel voor hen zijn. Mogelijk elimineren ze de voormalige Wildstorm -personages. Of doe geen moeite met de Vertigo-Lite-strips in de lijn. Misschien houden ze van de donkere boeken, maar denken dat Kid-Gang-superhelden dom zijn, zoals de Titans-gerelateerde of LSH-gerelateerde boeken.

Nieuwe Avengers #1

Bij Marvel zijn beslissingen moeilijker. Vanwege de film is iedereen tegenwoordig een fan van Avengers. Marvel heeft het vrij moeilijk gemaakt om te beslissen welke het “Core” Avengers -boek is – Avengers of nieuwe Avengers – dus misschien krijgen veel mensen beide. Maar er zijn elke maand tientallen extra Avengers-gerelateerde titels. Hoe kies je daaruit? Het risico is dat als het te moeilijk is om te kiezen, een lezer er misschien geen krijgt.

De veel meer populaire Avengers -personages (Cap, Iron Man, Thor) hebben meerdere series en mini’s. Cap -fans krijgen waarschijnlijk Captain America (en misschien winterseizoen soldaat omdat het zo goed is). De onlangs geannuleerde Captain America en ??? team-up boek? waarschijnlijk niet. Die verhalen lijken er niet zoveel toe te doen. Dus ze zijn waarschijnlijk geen canon. (Hoewel alles bij Marvel uiteindelijk canon is. Het is dat gekke officiële handboek van de Marvel Universe -mannen die ervoor zorgen!)

Weet je nog dat Marvel vroeger verschillende Spider-Man-titels per maand publiceerde? Destijds was het gemakkelijk om te zien welke minder waren dan de beste. (Hint: geen fantasTIC Spider-Man). Flits vooruit naar vandaag, en al die “minder” Spidey -titels zijn verdwenen, terwijl Fantastic minstens twee keer per maand wordt gepubliceerd. Smart Marvel, geeft lezers geen keuze meer.

Naarmate de verkoop op individuele titels blijft dalen, moeten de grote uitgevers veel meer en veel meer titels publiceren om dezelfde bottom line te behouden. Huidige lezers verwerpen die titels vaak meteen als ze voelen dat ze er niet toe doen. Uiteraard hebben uitgevers veel meer titels nodig die “doen”. Maar om dat te doen, moeten ze erachter komen hoe ze hun toptalent kunnen behouden, evenals het ontwikkelen van getalenteerde nieuwkomers (en promoten). Wat impliceert dat die makers prikkels nodig hebben om te blijven in plaats van naar Hollywood te gaan. Fans zien dat langdurige makers (zoals Geoff Johns of Brian Michael Bendis) veel meer kans hebben om verhalen te produceren die in canon worden beschouwd. Een verhaal geschreven door first-timer “Joe Baloney” zal veel veel meer onder de loep worden genomen, en veel vaker afgewezen, totdat “Joe” een franchiseboek of drie schrijft.

Onze richtlijnen voor hoe we de betekenis van continuïteit en canon waarnemen, veranderen nog veel sneller dan DC verandert van universums. Mogelijk aandacht besteden aan continuïteit en gedeelde universums is al een verouderd idee, hoewel de directe markt zich eraan vasthoudt. Zullen termen als gedeeld universum, continuïteit, tijdlijn en canon er nog steeds toe doen over 40 jaar? Zullen DC en Marvel nog steeds strips publiceren? Zullen strips, zoals we die vandaag kennen, nog steeds zelfs bestaan ​​tegen die tijd?

Zeker! Maar ik wed dat je ze niet in tweeën kunt vouwen en ze in je achterzak kunt stoppen!

(Duizenden stripfans schreeuwden gewoon samen: “Dan is het geen mint !!” Ik hou van strips.)

_______________________________

KC Carlson: werkte bij DC Comics van 1989 tot 1997, waar een van zijn niet-resume-banen de continuïteit liep. Dat duurde de hele dag, omdat NYC ongeveer elke 100 voet brandkranen heeft.

Westfield Comics is niet verantwoordelijk voor de domme dingen die KC zegt. Vooral dat ding dat je echt irriteerde.

Klassieke stripcovers uit de Grand Comics -database.